من را ببین! 

نگاهم را بخوان…

می دانم!

به دلم افتاده…

من را ، از هر طرف

که بخوانی ام!

نامم بن بستیس، بر دیواری بلند

من ، سالهاست

دل بسته ام به طنابی،

که هروز لباس عشق، نم چشمانش

خیس میکند!

و بر حیات خانه ی ، حیاط زندگی اش پهن

می کند!

به فال نیک گیرم…

برایـم،

به دروغ

پایت را میکشی

وسط ، تمام بازی های کودکانه…

معـرکه میگیری

و چه کودکـانه، هربار

بیشتــر بـاور میکنـم ،

لباسهای خیست را،

من ته کوچه!

در انتظارت نشسته ام!

 
در انتظارت نشسته ام!